Çıkın Artık Köstebek Yuvanızdan

''çaresizliğin sessizliğidir bu elemli halim
size göre dokunaklı,bana göre zalim"

yarınsız düşlerim
dünsüz gülüşlerim
kaplı etimin can duvarlarında
kınımda öç dolu yüreğim
kanımda emdiğim helal sütüm
ve öldüğümde bir kaç metrelik
ak beze girecek kadar cesaretim var benim
bakmayın yüzümün karalığına
yönümün karanlığına
korkmayın sakın benden !
adım Hasan, Hüseyin ne fark eder
ben de geldim sizin gibi, bir ana rahminden

oyunum saklambaç değil
zaten o oyunu oynamaya hiç fırsatım olmadı
zalimlerin kovalamasından
hep haksızlık hüküm yedim,
gönlümün yaftasında
ne ana şefkati
ne baba ocağı
ne kardeş kucağı sardı beni
beni hüzünlü bulutlar
dumanlı dağlar kapladı
kime dostum, canım dedimse
haylaz ruhuma, her biri kanlı bıçak sapladı.

siz topuklu ayakkabılı
mini elbiseli
kürklü paltolu teyzeler

siz ipek kravatlı
takım elbiseli
fötr şapkalı
rugan ayakkabılı amcalar

siz kuş tüyü, yataklarınız
altın topuz başlıklı karyolalarınız
bahçenizde sizi koruyan
korumalarınız
beslediğiniz kurt köpeklerinizle
villalarınızda güven içinde uyurken
ben üzerimde çuvaldan bir gocuk
ayağımda delikli bir kundura
parmaklarımın ucu dona dona
istasyon caddelerinde
köprü ayaklarında
balıkçı teknelerinde sabahlarım
kahvaltım, sizin akşamdan kalan çöp artıklarınız
akşam yemeğim, Allah çöpten ne verdiyse
halime şükrederim.
hiç jean pantolonum, oduncu gömleğim
deri montum
spor ayakkabım
hiç öğünüyle yemeğim, sıcak bir yuvam olmadı

kimsesizliğimi giydim hep hırka diye sırtıma
ve omzumdaki heybeme
sabır taşı doldurdum
ne zaman dursam, isyanla kıbleme
ruhumu bu taşlarla doyurdum
sisli lahitler gömdü içine beni
lakin
gözlerim bir ışık lambası gibi
karanlığıma yol buldu
yüreğim cesaretsizliğimi kamçıladı her korktuğumda
böyle devam ederken direnişim
bir avcıya , av olmamaktı niyetim

dur şair/kesme şiirlerin dilini
bu yüreğim bir dilenci
boş gitme
bu kara yazgılı gönlümün avuçlarına
sadaka niyetine
renkli düşler doldur
ve iman dolu bu parçalanan göğsümün sesini dinle

duman altında
bir çatal ağzındayım
ağıt ağıt isyan dokuyuşum bundandır
hayatın efsunlu kilimine
bunaldım olmayan geçmişimden
bulandım bu balçık çeşmesinden
hangi yaramı deşsen
içinden çocuksuzluk kanar
bir de yoksulluk

yüzlerinin astarı yırtıklar
şimdi
şişirdiğiniz kalın ensenizi
kemerlerinizi gevşetin
ve çıkın o köstebek yuvanızdan
uzatın elinizi, şefkate, merhamete
benim gibi niceleri uğramasın bu iğrenç sefalete
uyandırın içinizdeki vicdansız canavarı
bu dünya hepimizin ortak malı
götüren var mı ebedi aleme...