Çıkışında Kalır Yüreğim Diyarbekir'in

Yağmurlu bir gün,
Yolcuyum...
Damlacıklar çarpıyor otobüsün camlarına.
Boğulanıyor içim...
Şemsiyeler açılmış,
Kadim şehrin sokaklarında.
Ve insanlara acır yüreğim,
Seyirci kalırım...
Koltuğa yapışır kireç tutmuş yüzüm,
Uzaklara kesilir,
Nemlenmiş gözlerim.
Sonra seni düşlerim,
Bu hasret yüklü yağmurlu günde.
Saç tellerinden dökülür sanki,
Bardaktan boşalırcasına yağmur.
Ardından ben yanarım,
Hasretin kan çanağında.
Şehir çıkışına giderken,
Uzakta kalan surlar,
Sisli kalır.
Şehri seyre durur,
Keçi burcunda kalmış hayalim.
Sarnıcında çayım yetim kalır.
Koşuyolunda korkularım.
Koytu köşelerinde,
Madde bağımlısı gençler üşürken,
Şehir sisler altında kalır.
Çıkışında Kalır yüreğim Diyarbekir'in...
Şimdi Gewer ikliminde,
Yağmurunu yaşıyorum hasretinin,
Hasanpaşa hanında gülen gözlerinin...