Çıkma Karşıma

Kaçıncı vagondayım bilmiyorum,
Salına salına giderken,
Umurumda da değil açıkçası,
Kır çiçekleri selamlarken beni;
Aklıma düşse de kimi dönemeçlerde,
Unutmak istediğim bendeki bu ayrılığı...


En yakınımdaki yaşlı bir adam,
Hemen yanında torunu olsa gerek,
Ne de mutlular tanrım, böyle gülerek,..
Kıskanmamak için önce dudaklarımı,
Sonrada vefasızlıkları...
Bir bir ısırıyorum...


Kendiliğinden yandı bu kez ışıklar,
Anladığım; alışık olduğum karanlıklar,
Söylemeye cüret eden var mıdır?
Kollarımdaki kelepçelerle,
Gönlümdeki şu prangaların elemini,
Yakmışlığı varken yüreğimi...

Bak tanıdım işte;
Sana ait bu mantarımsı,
Geriden bıraktığın küflü kokuları...

Kaçıncı istasyona uğradım sabaha dek,
Ağlamak geçiyor kahkahaları bırakıp giderek...

Sen denizlerin mavisi,
Gökyüzünün hüznü,
Samanyolu'nun uzantısı,
Diye bildiğim yalancı;
Çıkma gönül durağımda karşıma,
Ezilemeyecek kadar zavallı duygularınla...

09.04.2010