Çıkmaz Yoldaki Kaçak

Yorgun musun şair?
Cehennem y/aratmaktan
İnsanlığın ortasında yakılmış yangınları söndürmekten
Her gün güneşe dönüp yüzünü
Göğsünün örsünde
Kararmış korkularına
Ay aydınlık sevdalar çekiçlemekten

Yorgun aşklarım be adam
sevmekse iş,yürek vermişim
Örselendikçe öpüp avutamam
Bir defa insan demişim
Sevmişim kaldırıp atamam

Bıkkın mısın şair
Yanılgılar çoğaltmaktan
İnsanlığa yara açan yalan yanlış inançları kovmaktan
Her gece aya dönüp yüzünü
Burnunun direğinde
Sızılanmış acılarına
Taptaze kefenler göndere çekmekten

Bıkkın ağıtlarım be kadın
Ağlamak işim, dert etmişim
Kahraman değilim, elinde hayatın
Ne düşerse payıma bildiğim
Kar etmemiş pay etmişim,
Faydasızsa neyleyim, kaldırıp atın



Suskun musun şair
Çığlıklar s/ağırlamaktan
İnsanlık cenderesinde şahlanmış kuduz itleri seyretmekten
Her an namluya sürüp kurşunu
Alnının çatında
Kendine acımalarını
Korkak kuru sıkı tetiklemekten

Suskun dillerim be çocuk
Yok mecazı benzetmesi
Çıkarcı arsız korkak taifesi kancık
Bin yıl yaşasın diye yılanı
Koy verip üstümüze ejderha eylediler
Kar etmez gayri
İflah olmaz bundan kelli
Ne söz ne meydanlarda yiğit vuruşması
Milyon başlı
Hain
Ben gülüşlü ben bakışlı boncuk boncuk
Kıyamam
Gel gör kıyar acımaz
Yiğit değil
Sırtından vurur, kuyunu kazar ancak
İnsanı insana saymaz
Aymaz

Gidiyor musun/küskün müsün şair
Yenilgilerinin utancından
İnsanlığı dağladığın yüreğinin işe yaramaz artakalanlarından
Ansız sarsılarak hıçkıra hıçkıra
Şakağının atardamarına
Ustura vuruşlarını
Umutla umarsız ertelemekten


Gidiyorum be adam
Gidiyorum be kadın
Gidiyorum be çocuk
Gidiyorum yine sana rastlıyorum
Acı dolu gözlerinle
Ben de sendenim diyen sözlerinle
Kesiyorsun yollarımı
Sonu yok bu kavganın bir tarafına cesedimi
Bir tarafına celladımı bağladım
İkisi de ben
Kendime kıyamadıkça kendimi yaraladım
Kendime başkaldırmadıkça
Kendimi kahırladım
Kendime gidiyorum
Kendime tüm sövgülerim
Gidiyorum
İster adı korkaklık
İster göç
Kavimler helakıdır her yan
Kahramanlıkları yalan
Sevdaları yalan
Adaleti yalan
Varlığının felsefesi külli yalan istilalardan kaçıyorum
Beynime beynime özgürüz yalanıyla dalan
Tarafımdan
Kaçıyorum
Kaçıyorum be anam babam
Giderayak
Soruyorum mecburen
Uykuların reminden
Sızıyor gözyaşı
Kim ve neden
Geçer giderde
Şehirlere süzülür
Sokaklarına s/iner akşam
Nen kaldı
Ne aldın
Pahasına değdi mi
Bedeli ömürden gün
Keş ödenmiş
Biraz uzak
Belki biraz düş katlidir
Susmalarda çoğalan
Şair çığlığı
Kal/emsiz
Yar/arsız
Sahip/siz

Öyle yorgunum ki
Sanki
Her şey bende
Benimle yorgun
Uyusam
Tüm acılar bitecek
Dingin
Gülümseyişlere sığınacak
Evren
Bu kadar gözyaşı
Elem keder
Kahır gerçek olamaz
Bu kadar aşağılık olmamalı insan
Var ise bir tanrı
İzi yok
Öyle bitkinim ki
Aptalların sahtekarların elinde kalan dünya haline
Bitsem keşke
Bitse artık
Yorgunum
Sanki uyusam
Merhabaya sığacak aşkla
Bambaşka yarınlara telaşla
Uyanırım belki
Umudundayım
Çıkmaz bir yolda
Yoldan kaçak
Kaçamayarak
Dolu dizgin
Ezgin bezgin
Üzgün gidiyorum...