Çile

Bir rüyaydı yaşamak

Uyanmaktan korktuğum

Bir peri masalı belki de

İçinde kanat çırpıp durduğum

Sorsam gölgelere ay ışığının kaç kez vurduğunu

Penceremin en ücra köşesine

Dilleri bağlanır düğüm olur

En aydınlık yerlerime üflesem hayat sevincini

Yine bir karanlık bulur

Öyle güzel değmeseydi rüzgâr tenime

Doğduğumda mutluluktan ağlamayacaktım belki de

Sonbaharda dökülen her yaprağa bir güvercin düşmeseydi

Serçeler yerini yadırgamayacaktı

Eğer geceler gündüzden uzun olsaydı

Hatta güneş hiç doğmasaydı bu şehre

Işığa hasret kalmayacaktım

Bu gördüğüm düş bahçesinden sarmaşık

Sardı ki dört bir yanımı anlatamam

Koşuyorum caddeler uzak

Dinmiyor göğsümdeki ince sızı

Unutamam

Ah, denizlerden martı sesleri

Bir de şu gökyüzünün yıldızları

Yukarı hep daha yukarı bakmaktan

Yanı başındakini göremeyen insanları

Uyandırabilirler mi

Çok zor alıştım

En acılı tonlarında dünyanın

Rengarenk bir gökkuşağı yaratmaya

Şimdi boyadığım her bir çizgi

Kan gibi akıyor damarlarımda

Yirmi iki kez kırıldı aynalar gözlerimin içinde

Unutmadım duvarlara yansıyan hüznü

Aklıma kazıdığım gibi

Yüzünü

Kınından çıksın da kılıçlar

Yerle yeksan edileyim

Bir ağacın gölgesinde ben

Tükenmeyen çileyim…