Çile Yumağını Sarma

kargaşanın girişindesin
kara sevda gediğini aşmadan önce
kırdığın yollar yine çıkar karşına
soluk soluğa kalışında

bir ucunda zehir ise
bir ucunda onarsın
içinden gelen bir barakla
binlerce şiirle donarsın

deli yel esmez olduğunda
ayrılık kapına dayanmadan
tasası sana kalmasın
üzüntü sığınmadan yurduna

acının yer ettiği gözlerin
baka kaldığında yürürsün
ömrünü versen bir öpücük
alır götürür mü şimdi

çile yumağını sarma
üzüldüğün dağ yine engel
eteğinde bahar gelir
gamzesinde gül açarken

gölgeler çekilince
ayak altından ırağa
benliğini düşür yere
biz batırmadan yüreğe

özünde yalvarır söz
ister duy istersen duyma
bulutlar ağıtta durup
salınca göz yaşlarını

salkım saçak boyun bükene
heybenin bir gözü ayrılık
bir gözünde umut saklı durur
omzuna yükü binmeden

sokağını çıkar buraya dek
akrebi barıştırın yelkovanla
her düşünde alkıma dursun
kavuşmak kolay değilse bile

081213denizli