Çılgınlığım (tahir-zühre)

Çılgınlığım, bırakma beni!
Ellerimden nasırlı parçaları koparma!
Yoksulluğudur gözlerimin sarılığı,
Ve duraksız kaldırımlarda; o köhne pislik.

Çılgınlığım, dur hele!
Vaktidir isyanlarım çığlık çığlık!
Sevda vaktidir, bir akşamüstü çayı
Vefasız bir dost gülüşü gibidir içim
Yıkık, virane yüreğime bir çare; tut ellerimi...

Çılgınlığım, sakın beni kovma
Kovma ki;
Yüreğimin acizliği çıkmasın er meydanına.
Yenilirim Tahir'in rüyalarına sonra
Zühre olabilmek senin yollarında,
Ne fayda...

Tek suçudur kırılmış kalemin yazmaması,
Kırılan gurulara inat, kırık cam parçaları...
Çılgınlığım, bir sema boyu uzat ayaklarını
Üzerimde İstanbul'un ağrılı trafiği
Yüreğimde o unutulmaz vedalar...

İlmik ilmik dokuyorum güneşi odama,
Perde aralıklarından ışık süzerken çapaklı gözlerime
Ben daha yeni uyanıyorum sensizliğe,
Çılgınlığım dur hele! Bırak gün girsin içeriye,
İçerde ölüm soğukluğu, ben güneşsiz yarınlarda
Odama süzülüyor güneş bir sabah vakti...

Çılgınlığım, sakın beni kovma
Kovma ki;
Yüreğimin acizliği çıkmasın er meydanına.
Yenilirim Tahir'in rüyalarına sonra
O kadar sürgüne ne dayanır yüreğim
Zühre'm koparmış yularını,
Dağlarda isyan;
Yüreğimde Tahir burukluğu...
Gidiyorum; çılgınlığım hele durdur beni!