Cinayet
Dünya üzerinden varlığın nefesini kesmek,
Dünya için suç, katil için zevkti.
Oysa bir insanın ruhunu öldürmek de suç sayılmalıydı,
Yaşarken öldürmek de cinayet,
Ey! yeryüzünün insanları
Bir çocuğun ruhunu öldürmek de cinayetti!!!
Koca bedenlerin içindeki çocuk ruh,
Yaşamı sevdiren, hayatı hissettirendi,
Varlığının hissiyatı ile yaşar insan
Ruh ile can bulur yaşam.
Vakti zamanı geldiğinde ölmeliydi her beden,
Yaşarken ölmemek gerekirdi,
Nefes alırken öldürmek bir bedeni,
Cihanın en büyük suçu sayılmalı.
Ey! yeryüzünün insanları Sorarım size,
Neden ses etmezsiniz? Niçin susarsınız?
Cinayet sayılması için illa bir bedenin mi toprağa verilmesi gerekir
Oysa Yaşarken milyonlarca ruh verilir toprağa,
Niçin duymazdan gelirsiniz?
Ey! yeryüzünün insanları,
Hadi, hep beraber haykıralım!!
Bir çocuğun ruhunu öldürmek de cinayettir!!!!
Bir çocuğun, ruhunu öldürmek de cinayettir...
Şiirinizi okumak bi zevkti, tebrikler. Bi dostumun şiirine nazire de bulunmuştum bir seferinde yaşamak ve ölmek üzerine, bi söz söylemişti, o gitti söz kaldı "yaşayan maktüllerin şiirleri en büyük delildir cinayet için."