Çingene Ruhu

çingene ruhu raks ediyor
kırmızı etekleri uçuşuyor
çalıyor,zurnası davulu
çingene kendinden geçiyor
yanağında kara beni
gözleri kara sürmeli
kulağında kırmızı gülü
bakınca gözleri kamaştırır
o doğal güzelliği

şarkısı çalınca,biter kavgası
yoktur üzüntüsü kaygısı
kapı gıcırtısına atar göbeği
yalnayak gezer
kaldırım çiçeği
elinde sepeti,sırtında bebeği
sokaklar,çayırlar,çadırlar evi
yollar tezgahı
telaşlı yüreği
bazen kendinden bezer
üç kuruş ver,baksın falına
üç fasulye,üç bakla
karadır kendisi gibi
çingenin bahtı da.

dışlansa da aldırmaz
ağzını bozar, içinde bırakmaz
başlar yalnayak ,göbeciğini atmaya
valla,kimseye meydan bırakmaz
kara gözlü çingenem
iri gözlerin
baştan çıkarır
kırmızı dudaklarının ateşi eritir
saçlarının dalgası,rüzgarı devirir
katmerli gamzelerinde
ne çiçekler yetişir
çingenem,senin gibi vurdum duymaz olsam
fallara dalsam
çiçeklerimi satsam
kavga başladığında
üç göbek atsam
ne hüzün kalırdı ne elem
dur bir tefle,zil kapıp gelem
biraz da ben .....sövem


lakin olmaz çingenem
ben minik bir şairim
senin gibi özgür değilim
sen kıvır göbeğini
ben sadece seyredeyim.