Cinnet

Kızgın kazanlarda kaynarken beynim,
Gecenin ziftine bürünür her yan...
?Açın kapıları !' haykıran benim.
Zindan geceler çıldırır insan.

Tüllenen hüzün ve perdelenen gam...
Dipsiz kuyulara gömüldü cismim.
Bütün zıtlığıyla eriyen adam,
Bitiş sahnesidir bu köhne filmin.

Titreyen bir hayal işkence ve sen...
Buzul yalnızlıklar neden hep hırçın?
Hasta yatağında umut dilenen,
Zaman belleğimde eriyor çın çın.

Kuytu köşelerde beliren gölge,
Alarak ruhumu ne olur kaçın.
Bütün umutların bittiği yerde,
Yaşanmamış düşler bana yer açın.