Çıpa

Güverte de ağır ağır yürüdüm.
Gök karanlık,
Deniz siyah.
Gemi sanki denizde değil;
Koca bir kayaya oturmuş,
Ağır ağır kök salmış limana,
Donmuş kalmışım.

Beni bağlayan çıpa
Neymiş,
Çektim ağır ağır derinden
Göstermelik duygular çıktı.
Arkadaş bilerek bağlanmışım
Denizin dibine.
Bir hamlede kestim,
Sade bir kaç dostu aldım, gemiye.

Aman Allahım ne çokmuş;
Dört yanım çelikten duvar,
Saplandığım köfne inançlar;
Birbir kırdım putları,
Düşün teknesinde yıkadım kalbimi,
Döktüm denize
Tüm kirli duyguları.

Hala kalbim durağan,
Neden yelkenlerimde rüzgar yok
Allahım güç ver yarattığına
Bulayım gidecek bir deniz,
Bir liman daha...

Gök gürledi,
Parladı her yan
Kendine tapan,
Aciz insan yanım ürperdi.
Ayağımdaki prangalar birbir
Koparken yerden,
Taktım erdem kanatlarını
Yükseldim göğüme
Ve Açıldı gönül kapım.
Anladım ki beni bağlayan yere
İnceden ince kök salmış
İçimde hırlayan,
Hayvani duygularım.

(Ocak 2010)