Çırağan'dan Ardıç'a Kaçışlar 2

//komşunun
sofrasında
yediğim
ekmeklere
düştü
aklım
oysa
annemin
evinde
hiç
yemezdim
onları.. //

güz
yağmurlarında
ıslanıyordu
kadın .

aslında
her şeyin
farkındaydı
adam .

ellerini
boşluğa
bıraktı
kadın
bir
mevsimin
bitişinde.

adam
yalnızca
bahara
aşıktı.

kadın
olmadık
müziklerin
nakaratında
büyülüyordu
kentin
ayazını.

hiç
olmazsa
bir
şiire
daha
adını
verecekti
adam.

kadın
kuşluk
vakti
ağlamaya
başlardı.

uyuyacaktı
adam.

gök
kubbelerde
yükseldi
kadının
enkazı.

adam
uyanamadı..

// ve
ben
artık
sadece
annemin
evini
özler
oldum. //


ankara

iki bin on üç