Çırak

Çocukluğumu matbaalara verdim,
Kumpaslara, katratlara, espaslara
Bir üstubuyla sildim çocuk yoksulluğumu
Ders kitapları okurken değil
Basarken büyüdüm,
O sebeble biz hiç karşılaşmadık
Üniversite kapılarında
Hiç çarpışmadık koridorlarda
Hiç toplamadım kitaplarını
Belki sadece bu sebebten
İnanmam ilk görüşte aşka.

Böyle bir çelişkiler zinciriydi çıraklığım,
Basmak serbestti okumak yasak
Basmak serbestti sevmek yasak
Yaraydı ellerimiz her daim
Sevdalar alabildiğince şehirliydi
Alabildiğince uzak
Susmak serbestti işte
Yaraydı ellerimiz
Ağlamak yasak.
Belki sadece bu sebepten
İnanmadım işçilerin özgürlüğüne.

Babamdan önce gelirdi ustam
Elleri nasırlı ismi ağır
Yürüyüşü aksak ve kederli
Hep sakin ve çayları hep tek şekerli
Elleri büyük, elleri hünerli, elleri bereli
Belki sadece bu sebebten
İnanmadım ustamın neşesine.

Anlatmaya her başladığımda susturularak
Her sorum cevapsız kalarak
Her sustuğumda ağlayarak
Ve ağlayışım sorgulanarak
Sorgularımın hepsinden suçlu çıkarak
Hergün suçlarım biraz daha artarak büyüdüm.
Belki sadece bu sebepten
İnanmadım yüce adalete.

Hiçbir parti davetiyesinde yoktu adım
Olmadı ne gençlik ne çocukluk bayramım
Ben gerçeğe en yakın hayallerimi
Ve her platonik aşk gülümsemesini
Olabildiğince kalabalık bir yanlızlıkta kutladım
Belki sadece bu sebepten
İnanmadım çocukluğuma, gençliğime.