C/ismini Kaybetti İnsan

V/ar oluşa ağlamadı
ki zaten sürgündü kendince
Bir es olan bu gök kubbede
Bir tek kendisi vardı kendisinden b/aşka
Rast olan rastsaldı
Anlamadı
Kibri ihtişamına galip geldi
Yenik suretinde okundu z/amanı

Kimse tutmasın ellerinden
Fütursuz bir meczup ademoğlu
Kiraya verdi mavisini
Sonsuz kere sonsuz çarpımı kadar anlamsız
Bir avuntu var dilinde
Kader!
S/onunda
K/ederi bir damla yaş kadar

Hiç kadar kıymetli
P/iç alemi devroldu
Aldanma başyazısına
Ayak ucunda kara bir ağaç büyüdü yapraksız
C/ismini kaybetti insan
Kendi aynasında...