Çizgilerin

gülüşünün çizgilerine yerleşti aşk
yüreğimde hüsran yağmurları doğuyor
özlem bututlarından
kış sen ne hainsin
sevda tutamayacağım kadar uzak
parmak uçlarım kadar soğuk bırak
başımı çevirsem de keder sinsice sokuluyor sensiz karanlığıma
güneş henüz doğmadı
daha da doğmayacak
ben çaresizce
ben ümitsizce
yüreğimi aydınlatacak
mis kokulu yari beklemekteyim
gelecek ve
dudaklarıma konacak
buz tutmuş bedenimi
sıcacık dokunuşlarıyla ısıtacak
hayat her geçen gün anlamını yitiriyor
bedenim yaşlanıyor
gülüşünü göremeyen
gözlerim gün gelicek yavaş yavaş
sonsuzluğa kapanacak
yine de
sonsuzlukta yalnız
gülüşün yeniden bakışlarımda olacak