Çocuk

uçurtma uçurtan bir çocuk rüzgara karşı
gücü yok ipi koptu kopacak
damlalar dolmuş gözüne

bastı küfürü rüzgarın anasına

mutluluğu uçmuştu
uçurtmanın kuyruğunda

nefreti rüzgaraydı

savaşı kaybetmiş
kalbi esir düşmüştu

kayıp gitmişti elinden sevdası

bir uçurtma daha yapmaya karalıydı
ağlıyan gözlerle

bir adım daha atmıştı cocuk

rüzgara karşı durmaktan vazgecmedi

düşüp kalkıyordu koşarken

denizdeydi çocuk
yelken açmış

fırtnaya karşı
kalbi büyümüştü
giden,den vaz geçmişti çocuk

göz yaşları yüregine akıyor
zaman akıp gitmişti

yumruğunu sıkmış
vursa fırtınanın tam orta yerine
alacak kalbini

bir damla yağmur yanağında akıyor
dinen fırtınanın ardında

doğan güneşe bir tebesümle baktı

gidende güzel benden birşey almadan

gelende güzel yerim daraltmadan

mırıldandı çocuk