Çocuk

hayatın mecaz anlamında
gerçekleri bulmaya çalışırken
nasır tutan kalbini gördüm
artık büyüyordun çocuk
ellerin kirli gelecegi tutarken
geçmişteki bıraktıgın
masumane yag lekeleri
düşüpte kanattıgın bileklerinden
akan kan izleri
hatırladıgın tek gerçek.
artık büyüdün evlat deyipte
giden bir babanın ardından
içine akıttıgın gözyaşları
seni seviyorum diyipte
giden sevgilinin
ardından besledigi nefret
seni büyütüyordu çocuk.

daha 18de bir çınar olmadınmı sen
tek anın ir kavga degilmiydi.
avaz avaz bagırırken gece
sen degilmiydin tek başına sokakta kalan.
artık büyüyordun çocuk

ve korkuyordun gelecegin pisliginden
mecazi kavramları bırakıyordun ardında
ve pis
nankör
duygusuz...
bir gelecege yol açıyordun
ve artık ölüyordun çocuk
farkında olmadan
yavaş yavaş....