Çocuk
Çocuk
Doğa Van Gogh sarısı
Yaşama doyulmaz bir yazdı
Kimileri pala/vradan ''destan yazdı''
Satır satır...
Yüreği ağzında annelerin, gözü ellerinde çocukları
Yürüdüler...
Ne kaldırımlar gocundu ne de meydanlar...
Onlar ki;
Kuş sütü eksik sofralarında
Gözlerinde yaşlar dillerinde dualarla
Ekmeği tuza bananları kutsadılar...
Utanmadan!
Oysa daha dündü
İnsanı insanlıktan çıkaran
Şuursuzca faşizan
Başı kopmuş horoz çırpınışları...
Bir dal kırıldı inceden
Gülüşü topunuza bedel çocuğa kıydınız ya
Tanrı alıp başını gitti buralardan...
Güvercinleri göğe saldık dönmediler...
Çocuk!
o çocuklar ki yalın ayaktılar insanca sevmenin yollarında dem tutarlardı sevmelerin saflığında gök yüzünden yıldızları indirip sererlerdi mavilerin koynuna ve korktunuz mavilerden yıldızlardan korktunuz çocukların masumiyetinden korktunuz ve vurdunuz masumluğu korkularınıza yeni korkular ekleyerek günahlarınıza sevap diyerek
o kadar etkili bir şiir okudum ki şairim bir kaç sözcükle eşlik etmek istedim bu güzelliğe... gönül alkışlarımı bıraktım şiire sayfaya
''Bir dal kırıldı inceden Gülüşü topunuza bedel çocuğa kıydınız ya''
Anlam ve anlatımıyla mükemmeldi,
Emeğine yüreğine sağlık,
saygılarımla