Çocuk

Yorgun bir akşam gelir üzerine,
Bir kuş gibi kanatlarını açarak,
Sessizce saklanırsın kuytulara,
Üşüyerek ve korkarak,
Bulutlar dolusudur göz yaşların,
Hani yağa bilsen bir şehre,
Sel götürür sokaklarını...

Odalar dağınık,
Ben toplu muyum sanki!
Sancılı gecelerden kalmayım,
Üstüm başım mühim mi?
Saçım sakalım!
Takvim yapraklarında gizli,
Geçmişte kalmışlığım...

Buluşuruz elbet,
Nankörlük dolu hayatın ara sokaklarında,
Hele az daha sabret,
Bulursun aradıklarını,
Okşarken beyaz saçlarında!

Fazla gülmem,
Umut taciri de sayılmam,
Küçük bir çocuk vardı,
İçimizde yaşardı,
Büyüdü mü artık, orası bilinmez!
Zaten dün varsın, bu gün yoksun,
Anlayacağın her yaşta çocuksun!
Sabah olur diye bekleme,
Benim dünyamda gün inmez!
Karanlığa alıştır gözlerini,
Ne umut var bende, ne mavi boncuk,
Yürümek istersen, gidelim çocuk...