Çocuk...

Acıya gülümsediğimiz zamanlardı
Herzaman oyun değildi yaşam
Neşemize neşe katardık
En inanılmaz zamanlarda
Yüzümüzde gülümseme vardı
Anlamazdık yaşamın hikayesini
Görmezdik etrafımıza örülü duvarları
Siyahi çizgilere
Keten helvalar ısmarlardık!
Çocuktuk işte
Büyüyünce vurulduk...

Ve yumuk yumuk ellerimiz
Nasırlar tuttu örste demirler döverken
Ya da tarlada saban sürerken
Sonrası işte
Yüreklerimizi kanattılar
Nasırlaşmış yüreklerle
Ellerimizi sıkıyoruz şimdi
Yumuk yumuk yine ellerimiz
Ama sevimsiz
Nasırlı,
Çocuk yüreklerde kanatıldık daha başlarken
Büyüynce kin duvarları sardı yüreklerimizi...

Ey geleceği ellerinde ak güvercin gördüğümüz çocuk
Biz anneler büyütürüz düşlerimizde
Anneler çocuklar büyütür
Büyümüş umutlar
Büyümüş acılar gibi
Dizilmiş tel örgülere
Yerlerde sürünen umuttur artık
Bırak kanamayı be çocuk
Kuşların kanadına kon
Sevdam sanadır,
Sanadır çocuk...