Çocuk Elinde Topaç

İzin ver ki dönsün dilim
hüzünlü bir kıvama raks etsin
çimdik yesin ayılsın biraz
dökülsün gönül ufkuma renklerin

yeni bir yılı geride bırakacağız şimdi
yeni sandığımız bir yaşı
yeni yaşanılmışlıkları...
oysa yeni sandığımız ne zaman
ne de yaşantı kalmış yerinde
kirpikler kadar refleksle
ve bir o kadar da savurgan yaşanmış yıllar
yorgun
serüvenin adrenalinini bile tatmamış kan
sadece kırmızı bir tufan,
vurdukça yüze
hararet...
hayal et
ki bir zamanlar yaşadığını sandın sen
gülücükler savururdun masumaneliğe
hiç sorgusuz
ve bir o kadar da aç bir kabulleniş
yapma bebek misali avuntular...

Yıl işte dönüyor yeniden başa
sarıyor ruhum her seferinde
topaç misali duyguları
ve döndükçe nevrim anlıyorum
çocuksu bir düş içindeyim
dönüyorum da
ilerleyemiyorum....