Çocuk Evim

Şiirin büyük ustası Şehnaz Hanım; her mısradaki her kelime beni adeta bir anda zaman tüneline sokup çocukluğuma götürdü. Çocukluğumun ilk yıllarını geçirdiğim iki katlı köy evimize, evimizin etrafında oynayıp koşuşturduğum bağlara, bahçelere götürdü. Daha sonra ilk ve ortaokulu okuduğum Ankara Küçükesat'taki şirin mi şirin, yeşil mi yeşil, o çocukluğuma rağmen bir çoğunu kendi ellerimle dikip yetiştirdiğim her türden meyveli ağacın, çiçeğin, bostanın olduğu, hatta koça bir çeviz ağacımız vardı, onun gövdesinde çürükten oluşan mağara şeklindeki saklanma yerini, küçücük sesiyle şırıl şırıl akan bahçe kenarında kendi halinde akan o küçücük kaynak suyunun akışını, onun suyunun yetmediği zamanlar için açtığımız kuyumuzu, çocuk aklımla o zamanlar cennete benzettiğim iki katlı, koçaman balkonu olan asmalarla sarılı evimizi, evimizin bitişiğindeki ilkokulumu, arkadaşlarımı ve çok sevdiğim ilkokul öğretmenimi hatırlattınız bu şirinizle bir anda bana. Hayatımın en büyük nostaljisini yaşatınız bu şiirinizle siz bana. Sağ olun, var olun. Bahçemizin çevizi. Şiirimizin koca çınarı Şehnaz hanım. Bunları bana yaşattığınız için yüreğinize sağlık efendim.

çocukluk evlerini kimler özlemiyor ki, şiiri okurken gözlerim yaşardı. çocukluk anılarımı anımsadım. tüm güzellikler sizin olsun. saygılarımla: rr.akdora

çok binalar kuruldu orda, şurda ilerde,

beton yığını oldu ,o güzellik nerede?

o minicik evimiz hala benim gönlümde

özledim seni evim,çocuk günlerim ile.. bende özledim o eski evi,mi👍tebrikler

çok güzeldi,

tebrikler

ok binalar kuruldu orda, şurda ilerde,

beton yığını oldu ,o güzellik nerede?

o minicik evimiz hala benim gönlümde

özledim seni evim,çocuk günlerim ile.. sevgili şairem burnumun direğını sızlatınız Zeyneokamılde öyle bir evimiz vardı yıkıldı gitti şimdi rüyalarımda hep ordayım.Mekanlar da yaşanir ama mekanlarda insanı yaşatır.esenlikle kalın..👍👍