Çocuk Hep Büyür

çabuk büyü çocuk
işe yara emekte
hem de sevgide...

kalbim renklerde,kanatları kuşların
uzakların tadı ufkun arkası
direncim çocukça,çabuk büyü
dalda yeşil yaprak
koşup oynamak çocukça...

sokakların farkındayım
tekin değil
alaca karanlığın uzun gölgeleri
geceyi öğreniyorum,
zarara uğrama çocuk
ziyan olma,çabuk büyü...

çocuk büyüyor ,sevdayı soruyor
tanıdığı bir kıza
o da sadece gülümsüyor,çocukça.

çocukluğunu unutma,çocuk ta olma
sokak aşinalığı pek sevmez
ispiyoncu,karanlık
güneşimi alıp gitme.

karanlığa kaldı gece
çok şey gördü büyüyen çocuk
korkularını,viran yıkıntılar,
yıkıntılara kıstırılan can hırç yaşam,
koşuşturmaca eve,duvar kandil
yüzü gülüyor aydınlatan ışığa
uyuyacak yorgunluğunu...

çocuk büyüdü
ilk kez istekli sokağa çıktı
tanıdı,tanındı,emek/alın terinde
coplar tanıdı renk renk
resimleri asıldı panolara,hemde gazetelerde
akşama toz, toprak içinde
yara/bere teninde..

hayatı tanıdı çocuk
farkına vardı yaşamın
arkada kalanlarını pek önemsemedi
yürüdü güneşe karşı
güneş uzatıyor elini...