Çocuk Kalbim

sanırım çok sıkışmıştı çocuk kalbim o zaman
bahtiyar çiçekçilik
yani mutluluk
yağmuru yasak dudaklarında brandalı ayrılıklar
öylesine hızlı akardı ki göğe
yine de
hiç ıslanmamıştı yüreğinizin dalları

dediğim gibi
çok sıkışmıştı çocuk kalbim o zaman
saksıları güneşe çıkaran ellerime duyulan öfke
ağrılarını unutan sevişmelere dönüyordu
çıldıran yapraklar eşlik ediyordu çocuk kalbime

o zaman dere boylu masallar anlatırdım size
şiire benzeyen oyunlarla döşeli
saf tutan beyazın çekiciliğini
kırmızının bir yanılgı olduğunu
karanlıkların sonunu bilen
ve sizi seven sabahlar aşkına
tutsak olduğunuzu anlatırdım benliğinize

çok sıkışmıştı çocuk kalbim o zaman
dayanamayıp kötülerin üstüne yürüyen
ayaklarıma dolanan kaçışlarımın
ve sığındığım
beni teselli eden nalbur amcanın ellerinde
hıçkırarak ağlamıştım

sanırım çok sıkışmıştı çocuk kalbim o zaman
bahtiyar çiçekçilik
yani mutluluk
dağların derin rüyası ile hayat bulmuş
bir sonsuzluğu anlatmak istiyordum
çocuk kalbimde sıkışan karanfillere.