Çocuk Kalbim Avuçlarında

Sahipsiz bir düş gibi utangaçtı hayallerim
Sıcaklığını arıyan bir yürek peşinde koştu.
Söylenmeyen bir masal kadar yalnız kalmışken
Çıka gelen bir sesin sahibine tutuldu kaldı.

Hayatın çıkmaz sokaklarında kaybolmuşken,
Uzaklardan bir ses yol gösterdi gözlerime.
Işığı oldu şiirlerimin içlerinde kayboldu.
Yitirdiğim mutsuzluklarımın güncesinde aşk vardı...

Kanımın daha hızlı aktığı dünyada insanlık adına,
Esen rüzgarların taşıdığı kırık umut taneciklerine
Sahip çıkıp can veren bir çift güzel göz vardı artık.
Kimsesizliğim son bulduğunda üzülmek içimden gelmedi...

Şapşal bir tavır almıştı yüzüm, içim içimi kemiriyordu.
İmkansız dediğim bütün düşlerim geçmişten çıkageliyordu.
Ben hiç böyle sevmemiştim kimseyi, sevilmemiştim oysa,
Oysa sevdiğimi sanmışım yıllarımı boşa harcamışım.

Dünya durmuştu sanki benim gözlerimde.
Her şey gözlerine bakınca bir başka.
Sevgiye inanmayan yürek kapıldı aşka.
Kimleri yaktım kimler yandı yanıbaşımda.

Aşka insafsızlık yapmışım, basit bir hayal sanmışım.
Şimdi bir tek sen dizlerinde uyut beni, okşa huzur içinde başımı.
Sarıl sahipsiz kalan kollarıma sonuna kadar açık sana.
Sabredecek bir tek an yok artık, sar beni aşkla.

Seninleyken çocuklaşıyorum, ele avuca sığmıyorum.
Bugüne kadar sahip çıkamadım çocuksu hayallerime,
Ve çıkan olmadı senin gibi, çocuk kalbim avuçlarında.

Sığabilirsem...
Tutabilirsen...
Ve beni sevmeye devam edersen.

Sadece sen benimsin.
Uslanmaz yüreğim uslandı artık
Bak, seninim!