Çocuk Kalmak

sen sevmesen de içinde bir yerler hep özler çocuk olmayı
kalmayı
öyle yaşamayı
hapsetsen de duvarlar ardına;
hiçbir şey bilmeyen, her şeyi içinden geldiği gibi yapan minik seni
bir bahar esintisinde kaçıverir
demir sürgülü kapı altından

aslında sensindir sırtını dönen gardiyan
sensindir göz yuman, umutlanan
izin verirsin aptalca koşmasına, kapılmasına
arkan dönük dinlerken ayakucunda kaçışını
bilirsin tıpış tıpış döneceğini
üzüleceğini
izin verirsin yinede...

hep bu üzüntülerden uzak tutmak için saklarsın zaten derinliğindeki saflığı
bu yüzden sakınırsın kendini herkesten
bu yüzden kuşanmışsındır en ağır zırhlarını
bundandır hep ürkek tetik hallerin, en kendini bilir büyümüş halin üzerindeyken
ama bir yanın hep kaçar bu zorakiyetten
o yanın hep özler
hep göz yummanı bekler
sen sevmiyormuş görünsen de çocuk olmayı
kalmayı
o yanın hep öyle yaşamayı ister

aynı senin gibi...