Çocuk Nidası

Silahların gölgesinde kaybettim düşlerimi,
Asi bir rüzgâr annemin sevgiyle,
Kuzum diye ördüğü saçlarımı dağıttı acımasızca.
Sele karıştı,ruhlar.
Canlar ağladı,ben ise sustum babam!
Öylece kanlar içinde yığılmış bedenine baktım,
Uzun uzun sessiz sessiz...

Önce oyun yapıyorsun sandım babam!
Kalkıp,"kızım" diye boynuma sarılırsın sandım,
Ne yazık aldandım.

Gökyüzü neden bu kadar efkârlı baba?
Yoksa bana mı küstü de yüzünü astı?
Yıldızlar bu gece niye parlak değil?
Neden etraf bu kadar karanlık?

Ne zaman bitecek bu savaş,bu zulüm?
Ne olur susma babam!
Kalk yattığın yerden!
Söyle nereye kadar dökülecek kanlar?
Benim gibi kaç çocuk daha yetim kalacak?
İnsanın insana zulmü ne zaman bitecek?



SAVAŞLAR OLMASIN,ÇOCUKLAR AĞLAMASIN!