Çocuk Ve Düş Kırığı
Çocuktum
Hayatın merkezi
Dünya bendim, güneş bendim
Benim için dönerdi evren
Benim için yaşardı annem
İlk düşümün kırığı
Merdivenin en başından
Son basamağa uçamadığımdaydı
Sonra
Bermuda üçgenini görme ihtimalimin olmadığını bilip
Mezar taşı dörtgenini
Kesin göreceğimi öğrendiğimde
Parmaklarımla metali de eğemiyordum
Paraşütsüz göğe de çıkamıyordum
Gökyüzünü yeşil yapıp
Yeryüzünü maviye çeviremiyordum
Oysa çocuktum ve en güçlü bendim
Dünya bendim, benim için vardı
Şu güneş ben olmasam doğmazdı
Ve ben olmasam yağmur yağmazdı
Kırıldı düşlerim
Şimdi yalnızca tuvalimde artık
Mor renk sürdüğüm gözler
Kızıla boyadığım gökler
Kafa ile gövdeyi takas ettiğim resimler
Ve düşen hayallerim
Resimlere yazılara sığındılar
Yerlerini ancak buldular
İlk düşümün kırığı
Merdivenin en başından
Son basamağa uçamadığımdaydı
Sonra
Mezar taşı dörtgenini
Kesin göreceğimi öğrendiğimde
MAJ
(Çocukluk İşte s.7)
çocukluk ve düşlerimiz neler vardı neler hepsini hatırladım birden...
ne çok yanılgım varmış meğer hayatla ilgili ve ne çok düşmüşüz uçamayarak...
yüreğinize ve kaleminize sağlık.👍👍👍👍
Yüreğinize sağlık... Anlamlı güzel bir eserdi...kutluyorum çok👍👍 Sevgilerimle🙂
🙂🙂🙂🙂🙂acıda olsa gerçekler yüzleşeceğimiz birini iyi tanımak isteriz .....yüreğinizin çocuk şiiriydi👍kutlarım sevgimle
Sevgili Müjgan, hangimizin böyle çocukça hayalleri yoktu ki, neler neler hayal eder, neler olmak isterdik. Bütün düşündüklerimizi yazsak koca bir roman olur. Başarılı bir şiir tebrik ederim. Sevgilerimle...👍👍👍👍👍
Değerli kalem içsel bir konuşmanın izleriyle dolu mısralar içimin çocuğunu dile getirdi.Çocuktum... Emeğinize yüreğinize sağlık...