Çocuk Yürek Haykırmakta

İçimdeki çocuk haykırdı durdu yıllarca
Kimseler duymadı
İyi ki de duymadı...

Çocuk çocuk baktı hayata
Çocukça açtı gözlerini.

Yağmur ormanlarının göğüne
Yedi renk uçurtmalar saldı.

Yükledi kuyruğuna çocuk yürekleri
Hayaller kurdu bilinmedik.

Ulaşılmaz rüzgârların
Kahramanı oldu da gecelerce
Kimseler bilmedi.

Kimse fark etmedi yıldızları maviye boyadığını
Ayı rehin aldı dolunaylı gecelerden birinde
Hapsetti ışığını yüreğine
Kimselere de bir şey söylemedi.

Yağmur ormanlarından aşırdı
Ve yağdırdı sevgiyi çisil çisil
Yeryüzü çocuklarının üzerine...

Gökkuşağını kandırdı yaz yağmurlarında
Yakaladı ansızın kuyruğundan
Yedi renk yorgan dikti de
Örttü usulca kimsesiz yüreklerin üstüne...

Bir avuç açıp bin sevgi topladı
Yükleyip kuşların kanadına savurdu bol kepçe...

İçimdeki çocuk haykırdı durdu yıllarca
Hep haykıracak biliyorum.

Ne zaman ki kuşkanadında savurduğu sevgi tohumları
Filiz olup fışkırırsa topraktan,

Dolunay ne zaman ışıtırsa geceyi
Yeryüzü çocuğunun üzerine

Ve ne zaman gül bahçesi gibi açarsa
O masum dudak kıvrımlarında güneş ana

Biliyorum
Biliyorum ki işte o zaman biter haykırışı
İçimdeki çocuk yüreğin...