Çocukken

Elma şekeri verilip avutuldum.
Ninniler söylenip uyutuldum.
Bir köşeye itilip unutuldum.
Çocukken.

Solum da anam, sağımda babacığım.
Kah kolum kırılırdı, kah bacağım.
Hep düşünürdüm nasıl adam olacağım.
Çocukken.

Öcülerle korkutuldum.
Küsünce dama çıkıp oturdum.
Ağzıma ne gelirse konuşurdum.
Çocukken.

Zorla içerdim sütü, zorla yerdim yumurtayı.
Kedinin kuyruğuna bağlardım yumağı.
Getirirken kırardım tabağı, bardağı.
Çocukken.

Okuldan kaçardım.
Bir delinin peşinden koşardım.
Aklımca doktor olacaktım.
Çocukken.

Kardeşlerimle hep kavga, hep kıskanırdım.
Hastalanınca anam ölecek diye korkardım.
Eve gelmeyince babam araba çarptı sanırdım.
Çocukken.

Babam gibi güçlüyüm görsünler isterdim.
Ambulansın içinde beni de götürsünler isterdim.
Mezarın içine beni de gömsünler isterdim.
Çocukken.