Çocukken
Hayallerimiz vardı; camdan
Ne kadar güzelse, o kadar da kırılgan
Umutlarımız vardı; süslü
Gözyaşlarımızı bile silerdi, silerdi hüznü
Gülümseyişlerimiz vardı; ebedi
Bitmezdi gözlerimizdeki ışıltı, kahkahalarımız bitmezdi
Saflığımız vardı; bembeyaz
Şimdi eser yok onlardan; sildi pis bir ayaz...
Hayallerimizi silen ayaz değil, kara gözlük takan amcalardı. Çünkü onlar hesaplarını bizim üzerimizden yapardı. Kutluyorum.