Çocuklara Bağışla

Yine aralandı siyah,
Ölümün sıcaklığı şakağına değdiği vakit,
Hayat son kez gülümsedi yüzüne,
Sen gördün mü?

Ben ensesindeydim hüznümle,
Son kez yüzüne bakıp,
Dudaklarına parmaklarımı sürdüm,
Yüzüne bakıp gülümsedim.
Avuçlarımda ki sıcaklığı al dedi,
Sakla,
Yeni doğan çocuklara bağışla,
Ben gidiyorum.

Al dedi,
Umutlarımı çal,
Göğsünde uyut,
Vakti geldiğinde su yüzüne çıkar,
Ve gülümse dedi.

Bana yakıştığı kadar,
Kimseye yakışmaz ölüm.
Kendim kirlettim,
Beyazı alıp siyaha boyadım,
Kendimi kör kuyulara attım,
Hatta ilmeğimi bile kendim astım boynuma,
Mezarlıkları bana cennet kılın.

Düşlerimi piç çocuklara sakla dedi,
Kendilerince mutlu olsunlar.

Ve onlar ölümü kendilerine hiç yakıştırmasınlar.

Bana yakıştığı kadar,
Kimseye yakışmaz ölüm.

Biraz da olsa gülümse şimdi..

Kimse bilmedi esasen,
Ölümleri kendime cennet kıldım,
Dudaklarıma duvarlar örüp,
Cellatlara son kez güldüm.

İşte,
Hazırım şimdi,
Bir umudum dahi yok çalacağınız,
Hepsini bağışladım.

O çocuklar şimdi mutlu,
Gördünüz mü?
Gülümsüyorlar bana uzaktan.