Çocukluğum

Bazen soruyorum hep kendime,
Ben kimim,ben neyim?
Dolaşıyorum,hep çıkmaz sokaklarda,
Belkide bir serseriyim.
Bazılarının dediği gibi,
Arayış içindeyim.
Belki,Filozof değilim bu hayatta,
Düşünmek için,okumak mı lazım,
İlla sebep mi lazım,konuşmaya,
Kim karışır,gerekince susmaya,
Bakmayın,bir şey bildiğimden değil,
Çok bilenler arasında,sonuncu bile olamam.
Bende şikayetçiyim, bu huyumdan,
Belkide karakterim,benim soyumdan,
Dilim beni dinlemiyor,be hakim bey,
Arada ezilen yine hep ben oluyorum,
Kelimelerin akışına,engel olamıyorum.
Sorun kimde diyorlar bana,
Yüzeysel gidersek eğer,
Sorun bulamayız.
Kökenine gitmek gerek olayların,
Tek suçlu varsa eğer,bu hikayede,
O da benim çocukluğum,
Gönlümce yaşayamadım,ben ne yapayım,
Çelik çomak oynayamadım,
Top peşinde koşturamadım,
Renkli misketleri yuvarlayamadım,
Evet Hakim bey,
Ben çocukluğumu yaşayamadım,
Çocukluğumu doya,doya yaşayamadım.