Çocukluğum

Kırmızı bisikletim vardı, dört tekerlekli
O çok sevdiğim ayakkabılar yok şimdi
Hoş, olsada sığmaz ki ayaklarıma
Bazen diyorum gidip kayayım şu kaydıraktan
Doyasıya sallanayım salıncakta, ama
Bir anlık hayal olarak kalıyor bunlar
Bir anlık gülümseme yaratıyor bende
Hem kaysam o çok özlediğim kaydıraktan
Gülmezler mi bana, bakmazlar mı alaylı alaylı
Görüyorum şeker yiyen çocukları, aklıma düşüyor
O sevimli horoz şekeri
Tadı hala damağımda, ne çok ağlardım onun için
Boya kalemlerim vardı rengarenk, duvarları boyadığım için
Atmıştı annem, olmadı bir daha hiç öyle güzel kalemlerim
Geçen gün kömürlükte ahşap beşiğime rastladım
Eskimiş, birazda küsmüş galiba bana
Solmuştu o çok sevdiğim rengi.
Annem anlattı geçen gün haylazmışım
Komşuların camını kırar sonra kaçarmışım
Bir keresinde topumu kesti diye bir amcaya
Taş atmışım...
Hiç pişman değilim ben bunlardan, demiyorum keşke diye
En sevdiğim günler, o sevdiğim dut ağacı
Çocukluğumda kaldı, şimdiki çocuklar gibi
Bilgisayar başında büyümedim ben
Sokakta, dut ağacının üstünde,
Bahçede top oynayıp ip atlayarak büyüdüm
Sevdiğim herşey çocukluğumda kaldı.