Çocukluğum

Güneşin karlar üstündeki yansıması gibi
Rengarenkti çocukluğum
Saklambaç oynadığımız sokak,
Ne kadar da kocaman gelirdi gözüme
Sanki bir kenarına saklansam,
Bulunamazdım asla..
Köşedeki fırından yayılan sıcak ekmek kokusu
Hâlâ burnumda.
Yan bahçedeki kızların kahkahası
Akşam üstü sulanan çiçeklerin neşeli sallanışları
Dinlemeye doyamadığımız arkası yarınlar..
Çocukken birtürlü geçmiyor diye söylendiğimiz zaman,
Öyle bir geçivermiş ki;
Yıllar sonra
Sanki bıraktığım herşeyi,
Aynı yerinde bulacakmışım gibi
Tekrar gittim çocukluğumun sokağına
O küçük sokaktaki kocaman hayallerim,
Aktı gitti gözlerimin önünden...
Anladım ki..
İnsanlar büyüdükçe hayalleri küçülürmüş,
O minicik sokağa sığdırdığım hayallerim
Kocaman şehirlerde grileşip kaybolmuş,
Mahalleler kaybolmuş
Komşuluk kaybolmuş
Selamlaşmak,gülümsemek kaybolmuş.
Ben bütün bu kaybolmuşluklara inat
Her sabah gülümseyerek karşılıyorum günü
Yağmurdan sonraki gökkuşağı gibi
Tüm renkleri yansıtıp hayata
Grileri affediyorum.....