Çocukluğum Ve Şimdi

İnsan büyüyünce,
Dertleri de büyüyormuş böyle.
Küçükken ne kadar da rahattık.
Bir an önce büyümenin hayalini kurardım.
Çevrem de iş güç sahibi
Onca insanı görürken
Büyümek isterdim hemen.
Şimdi büyüdüm,
Ama büyüdüğüm için pişmanım..
Çünkü küçükken
Bir şeyi isteyeceğim zaman
Ağlayıp sızlamam yeterdi.
2 3 göz yaşı akıtırdım
Hemen benim olurdu
İstediğim bişey.
Şimdi ise reddedilme
Korkusu var içimde...

Küçükken oynadığımız oyunlar geliyordu aklıma,
Hele top oynamak,
Bıkmadan usanmadan sabahtan akşama kadar
Sokakta iki taş koyarak
Belli ettiğimiz tek kale maçlar.
Top kiminse o kessinlikle oynayacak
Ve kaleye kesinle gitmeyecekti.
Şimdi düşünüyorum da
Ne kadar güzeldi çocukluğum...

Saklambaç oynardık,
Bazen hile yapıp
Çocuğu görmediğim halde
Gördüm seni çık sobesin der
Çocuğun nerden çıkacağına bakardım,
Şimdi ise kendim sakşanmışım hayatın darbelerinden
Kim gelecek sobe yapacak diye
Korkar oldum büyüyünce...

Bir oyuncak araba için
Ağladığımı hatırlıyorum.
Babam tamam alacağız demesine rağmen
Ben yine ağlamaya devam ederdim
Çok geçmeden benim olurdu
Uğrunda ağladığım oyuncak araba
Şimdi ise yine ağlıyoruz
Ama bizim değil başkasının oluyor
Uğrunda ağladığımız kişii

Şimdi düşünüyorum da
Keşke hiç büyümeseydim.
Çocukluk oyunları ile
Ölseydim...
5 6 tane sokaklı bir mahalleden
Bu şehre gelmeseydim keşke.
İStediklerim hemen olurken çocukken
Şimdi istesem de
Olmuyor bir takım şeyler...

Ey çocuklar siz hayatın tadını çıkarın
Oyunlarınıza,
İstediklerinizin her an sizin olduğunun
Tadını çıkarın...
Siz büyümek için değil,
Büyüyenler küçük olmak için
Uğraşsın...