Çocukluğumdan

Benden bir şeyler vermek istedim sana,
Sana değer bir şey bulamadım çocukluğumdan başka.
Saflığımın çocukluğundan bir demet sunsam,
Senin bedenine hapsettiğin çocukluğuna

Şefkatimin çocukluğunu versem kucağına
Minik ayalarımın okşadığı civcivler seni karşılar
Ve... azad eder çocuk merhametim seni,
Eğer kalsaydı şimdiki ellerime mahkûmiyetin!
İşte o zaman sonsuza kadar affedilemezdin.
Saflığa, şefkate, merhamete döner sevgim.
Çocukluğuma dair kaybetmediğim en büyük masumiyetim.
Sevgi insana insana döndükçe devleşir,
İnsan devler gibi sevilir!
Çocukluğunun sevgisini sermek istedim gönlüne.
Sevgim sana döndükçe, yüceldi,
Yücelik, gönlü yere sermek değil miydi?
İşte sevgili!
Ta çocukluğumdan beri
Benim çocuk sevgim gönülden, senin gönlüne serili.
Sevgim, kalbim, masumiyetim,
Ve şefkatim senin olabilir.
Bunlar benim çocuk ruhumun sana sunabildikleri,
Üzülme! Bana verecek bir şeyin yoksa sevgili!
Üzülme benim çocukluğumun sevgisi ikimizi de büyütebilir.