Çocukluğumu Geri Verseler

Ölüme çeyrek kalan
Yıllarımda bile
Yine vazgeçemediğim
Çocukluğum aklımda
Ellerim yırtık cebimde
Kimsesiz ama
Yarınlardan umutlu...


Saçlarım
Her zamankinden
Biraz daha dağınık
Hayallerimde ki oyuncaklarım
Yok ama huzurlu
Gamsız ve hayatın
Kirletilmişliğinden uzak...


Dünyaya gülümseyen
Masum bir çocukdum
Büyüdüm de ne oldu
Güneşe bulutlar/a
Hatta hayata küstüm
Çocukluğumu
Geri verseler diyorum
Şerefsizlere inat
Doyasıya yaşasam...


Benim çocukluğumda
Gözyaşına yer yoktu
Maske takmadık
Hiç bir zaman,
Oynamadık böyle bir oyun
Büyüdüm koca adam oldum
İki yüzlü insanlara şahit oldum
Paranın ihanetini gördüm
En şerefsiz haliyle...


Sevdaların
Küçük bir elvedaya
Sığabileceğini gördüm
İnsanlığın ayaklar altında
Yok oluşunu izledim
Güçlünün zayıfı ezdiği
Bir hayata şahit oldum
Çocukluğumu
Geri verseler diyorum
Ölsemde;
Bunları görmesem,
Yaşamasam...


Söyle be, kahpe hayat
Çocukluğumu
Geri versinler artık
Ben büyümesemde olur
Büyüdük/de ne oldu sanki
Gözyaşından başka
Ne verdi/ki hayat
Hep karşımız/a
İki kuruşluk
İnsanlar çıkmadı mı?
Her yüze güleni
Dost sanıp
Bağrımıza basmadık mı?
Yine aldanan
Biz olmadık mı?


Adam deyip
Yüreğimizi koyduk ortaya
Emanet ettik,
Emanete ihanet ettiler
Elimizi uzattık,
Kolumuzu kestiler
İsyan bile edemedik,
Dilimize kilit vurdular
Çocukluğumu
Geri verseler diyorum
Bu kahpe düzeni
Görmeden, bilmeden
Çocuk/ca yaşasam...