Çocukluğumun Ürkek Zamanları

Çocukluğumun ürkek zamanlarında
İki sokak ötesinin yabancı bir diyar sayıldığı
Daha sen yokken
Henüz kirlenmemiş tenimde beliren damarlarımda
Seni bekliyordu zaman

Hatrı karşılıksız zamanlardan geçtimde geldim
Adının hakkını veremeyen bu şehre
Fikrimi eritipte geldim
Hayallerin bini bin para

Hasretinin omuzlarımı çürüttüğü yerden
Sılanın özlemine geldim
Kokunun burnumda tüttüğü
Kokusunun burnumda tüttüğü

Yokluğun babamın üzgün yüzünü görmekten ibaret olduğu
Özlemenin sabahla akşam arasında kaldığı
Çocukluğumun ürkek zamanlarında
Bizi bekliyordu zaman

Yıldızların bir çoğalıp, bir azaldığı yollardan geldim
Seni beklediğim köşe başlarının
Suretini haykırdığı bu şehre
Dağları aşındırdımda geldim

Gecenin karanlığı seni çağlar mahur
Sessizliği adımlar koca yürekli memur
Düşünceler çoğalır
Sevda ayyuka çıkar
Bazende durulur sular
Bir gün evinin kapısından girdiğinde
Sesinle kucaklar mı sürur?

Böyle bir hayale sarılıpta geldim
Nice umutların ardımdan bakakaldığı
Arada bir hatır sual ettiği
Güneşin doğduğu yerden geldim

Kaderin yürüdüğüm yollarla cilveleştiği
Sükutun gönül verilen hoş bir sohbet olduğu
Çocukluğumun o ürkek zamanlarında
Sesini dinliyordu zaman

Hüzünleri gülüşlere kattımda geldim
Yüreğim parçalı bulutlu
Bir gözlerinin kahvesi var
Bir de gurbetliğin nefesi

Yakamozların sadece gözlerde seyredildiği
Kar tanelerinin yüreğimi ıslattığı yerden geldim
Bir gülüşünün ışıltısı gözlerimde
Bir de sıcaklığı annemin yüreğimde

Çocukluğumun o ürkek zamanlarında
Henüz sen yoktun
Yoktun da
Bekliyordu zaman