Çocukluğumuzun Kavun Mevsimleri-3

bizim oralarda kavun mevsimiydi yine zaman
başakların el salladığı tarlalarda
biz her zaman, güneş gibi gülerdik
ve koparıp kirazları dallarından,
yüzümüze sürerdik...

tezcanlıydın sen hep
her yere koşar adımlarla giderdin
acelen vardı sanki
bense mahsustan,
ağır ağır gelip ardından,
gizliden gizliye izlerdim seni...
heyecanlıydım önceleri
korkardım anlamandan
fakat sonra,
en çapkın çocuğu olmuştum köyün
sade sana çapkın ama

biz, denize en yakın yerini yırtıp da göğün
düşlerimizi yollardık oradan Tanrı'ya
ne yapalım,
yettiği buydu gücümüzün
daha henüz,
ne yasin ezberlemiştik ne de küçük bir dua...

hatırlıyorum da
bir gün,
caminin taş duvarları arasına,
gonca bir gül dikivermiştik
imam ne kızmıştı ama
?eyvah!? demiştim
?hoca şimdi çıkacak dinden imandan?
meğerse günahmış o
hem gül'e hem duvara...

tabi ya!
o huysuz ihtiyarı hiç unutur muyum
bir gün,
en sevdiği tavuğunu çalmıştık onun
boyayıp sapsarıya,
boynuna bir kurdela dolamıştık
-horoz ne sevinmişti ama!-
fakat yine yakalanmıştık ihtiyara
?nedir bu sizden çektiğim? demişti
?tavuğu mu keseyim şimdi, sizi mi??
acıdığımızdan tavuğa,
ve can da tatlı olduğundan
birbirimizin yüzüne bakmış,
kaçıp kendimizi kurtarmıştık..

ve hatırlıyorum
kaçarken çok acıkmıştık
haliyle ev de çok uzakta
yol üstünde her zamanki mekana,
?köyümün yeri?ne uğramıştık
yani,
kavun tarlalarına...
aşırıp iki kavunu,
keçiboynuzu ağacının altında
serçelerle paylaşmıştık
ne güzeldi
mis kokulu,
sulu-sulu...
serçeler de pek beğenmişti çekirdekleri...

biz her gece,
karanlığa aralayıp pencerelerimizi,
karşı karşıya duran evlerimizi birbirine bağlayan,
o çamaşır ipindeki mandal sepetlerine,
kağıt parçaları bırakmıştık
ümitlerimizi yazıp yüreğimizin aleviyle...
biz böyle her gece,
nice kavun mevsimleri yaşamıştık...