Çocukluğunu Ödünç Ver Çocuk

bırak bugün ödünç alayım gözlerini çocuk
ferleşen gözlerime bir ışık ol
dağıttığım
tükettiğim
eskittiğim ne varsa
dünden kalan
atık beni üzmesin

uçurtmanın ipine uzanan ellerin kadar
yakın olsun bana ellerin
bırak
gök kuşağı düşlerinle,ben de bulutlarda çizeyim desen
öyle karanlık,dehlizlerdeyim ki
firak olmuş dünyamı bir bilsen
dokunayım bırak naif yüreğine
mihman olayım.
kırlangıç sürüsüne kapıldım gidiyorum
rüzgar olup uçmaktayım

ne Züleyhayım ne de Leyla
o mertebeye eremedim
bir günah yaftası vuruldu aşkıma
ne yapsam tozunu silkeleyemedim
ah Yusuf gözlü çocuk?
malum olsun rüyalarına benim kaderim
sonra tabir et gördüklerini
senin duan
belki temizler,elime bulaşan aşk lekesini.
Zamanı eskittim çok çabuk
saflığını sür yaralarıma
belki zamanla bağlar kabuk

bir de yüreğini ödünç ver
cesaretleneyim
senin gibi yeniden koşa bileyim bozkırlarında
Erciyes'in eteklerinde tutayım güneşin saçlarından
gelincik tarlasında,taçlanayım
allı turnaların kanatlarında
Türkmen obasında
Ağ gelinin,bozlak ağıtını çığırayım
oysa ben
iplik tutmaz söküğüm
bırak çocuk bırak,bana çocukluğunu ver!
yoksa ben iflah olmaz bir ölüyüm.