Çocukluk Eskidendi

Daha dündü,
Çocukluğumun tozlu,
Sayfalarında gezindim.
Çelik çomak,
Kör ebe oynadım.

Ne zenginmişiz biz
Tulum peynir,
Gerçek domates yerdik.
Bastığım yer toprak
Asfalt neymiş bilmezdik.

Sınır yoktu köyümde
Ne site bekçileri
Ne askeri bölge.
Hayat koca bir park
Oyun seçmek için
Mevsimler beklerdik.

Ne ekmek azdı
Ne yemek
Ne zaman biterse
Oyun
O zaman dönerdik eve.
Biz gerçek çocuklardık.
Çocukça yaşadık.
Şimdi sormayın,
Anlatmak öyle zor ki
Biz hiç böyle çocuk olmadık.

Her yer beton,
Plastik bir oyun alanı.
Zaman dersen programlanmış
Adım atan çocuk değil,
Kurgulanmış bir robot.

Bilgisayar oyunları çağı artık
Gelişmişlikmiş meğer;
Büyüklerin oyunları
Çocuk oyunu diye
Yutturuluyor.
Gerçek olanla oyun
Karışmış birbirine,
Vurulup yere düşen
En masum, zavallı
Çocukluk çağı.

(Ocak 2010)