Çocukluk İşte

Oysa ne umutlarımız vardı çocukken
Ne hayaller kurardık ileriye yönelik
Ne çabuk unuttuk o macera dolu günleri
Bahçeden erik çalmayı, mahalle maçı oynamayı
Taşlardan kale yapmayı
Top atıp camları kırmayı, terli terli su içmeyi
Yere düşmeyi, dizlerimizin kanamasını
Annemizin arkamızdan terlik fırlatmasını
Ağlamayı, gülmeyi, bağırmayı
Ve çocukluk aşkımızı ne çabuk unutmuşuz
Öyle ya eskidenmiş çocuk olmak mutlu olmak
Şimdi büyüdük ve akıllarda hiç değişmeyecek bir söz kaldı

'' Keşke hep çocuk kalsam ''