Çocuktuk Severdik Birbirimizi
Çocuktuk severdik birbirimizi
kedileri köpekleri kuşları
hiç düşünmeden
bahçe hortumlarından
yazları su içerdik ...
Baharda karıncalara basmaz
birbirimizi kasmaz
hele de arılara hiç ilişmez
kuş yuvalarını bozmazdık
kavga bile etsek
kendimiz gibi zibidilerle
dakkasına barışır
canciğer kuzu sarması olur kızmazdık...
Mahalle takımlarımız
kolasına baklavasına maçlarımız
bize has formalarımız vardı
boyalı fanilalardan bozma...
Üç korner bir penaltı
hakemin gülmesi ise hep bıyık altı...
Mahallenin kızları seyretmeye geldiyse
maç kıran kırana geçer
balkonlara koyduğumuz taslardan
bir de ekmek kırıntılarından
serçelerle güvercinler
hem yemlenir hem de su içer...
Çocuktuk severdik birbirimizi
çocuktuk severdik
çocuktuk
top oynadık acıktık
komşu teyzeler sağ olsunlar
salçalı ekmek hususunda
hiç ikiletmediler...
Ne güzeldi çocukluk günlerimiz. İnsan yine o zaman gitmek istiyor. İçten yazılmış bu doğal şiiri canı gönülden kutluyorum Ahmet hocam. Var olasın.