Çocuktum Uçurtmalarım Varken

Ben her bahar en yüksek dağın
çam kokulu yamaçlarından hayata bakar
ve bir rüzgâr eşliğinde bahara koşardım.
Çocuktum
içimde tınısı asılı kalırdı masumiyetin
ve ben hep aynı tınıdan göğe tutunurdum.

Masmavi bir deniz saklardım içime
su gibi akar
dalga tadında coşardım
yüzüm gece zifirini bilmez
gündüzlerime hayaller saklardım.

Şimdi büyüdüm elimde
yılgın bir akşamdan kalma
tozlu sayfalar dolusu
anılar...

Büyüdüm
ruhumda kapı sesinden ürken
bir çocuk saklarken
kendimi çarpılan kapıların dışarısında kalan
bir perdede gördüm...

Büyüdüm,
yürürken sevdanın yamaçlarına
kayan ayaklarımı tutamayarak yürüdüm...