Çok Geç

Kırk yılın başında hal hatır sorulsa
ne yazar çocuk
sorulmasa ne hani bazen soruldu farz ediyorum
mutlak kopmuşluk ne sorar ki ne duyar
çoraklaşmış geçmişin serbest tutuklusu


çok geç
artık ne nazlı zaman ne de zamanın iyileştirici kokusu
yaşarken acı
şimdinin cehennem mahluklarıyla işbirlikçiliği
bak aklımın hayırlısı
yine sapıkça havayı sardı egzoz kokusu
bak inceldiğim yerden koptum
görüyor musunuz
turna izi
at izi
evet rüzgar güzel
sinek kuşlarından
sinek kuşu
en çılgın rüzgarlardan
ama doktor
nafile ibadetler
bi tahmin edebilseniz
gökyüzüne yuvalar yapmak nafile


sorma
zaman hiç alakasız ceset çiçeği gibi
pis kokusunu getirmeye başladığında oldu olan
tamda dişilik ruhuna paslı bıçaklar saplandığında
çocuksu ruhun nasılda gölgeler içine saklandığı isyanımda
'yani bunun şimdi nesi varmış' der gibi paslı gün
kaça kaç metre karelik odamın duvarlarını
imgeler süslüyor
hıncımı azat edecek oluyorum
duvar diplerine tacizden ölmüş bedenler diziliyor
bedenler apaçık
bir kitabın
yüzü
suyu
hürmeti
desen-desen
böyle mi istenmiştir
ha canlı
ha ölü
böyle mi
Allah'ım böyle mi ...


yok canım şimdi bir şey deme
yarınım belli
az lafın çokluğunda buluşacağız
tarihten hatta coğrafyadan nasip alanlarla
hece hece kırpıyorum sübyan sözlerini
tepeden tırnağa seviyorum manzarayı
bilemezsiniz hala Pia gibi
şaşırıp utandırmayın ayağı gövdeden
gövdeyi ruhtan ayırmayan umudumu
sığlaşan zamana ters düşse de
düşüm düş çocukluğa yakışır
çocuklar uçurtmayı nasıl seviyorsa
yedi telli bağlama abdala ne kadar göz bağsa
o kadar takıntılıyım uçurtmalara
kuyruklarına
biliyor musunuz
çocukluğuma benziyor balkon çiçeklerimin
hayallediğim yakut boğazlı kuşları
sevimlice terk edip gitmelerinden korkuyorum
tamam çok korkularımın sözü kıymeti yok
alevli feryadın
külün
sonrasının da
rüzgar da kar etmiyor dumanlı bulutlara
bak
bak fikrimin onarıcısı
deliriyorum
anlasana ne oldu hayatın ağırlığına
de ki
geçecek kahreden zaman dalgası
yaşamak sayıklamalarla ziyan olmakmış bildim
yine de çocukça kirpiklerimin nemi derin
hiç bir şey mi aşılayan feveran
biliyorum hata
davayı divana bırakmayan mavi çocukluğum
bildim bileli tamam çocukluk hep ayak ucunda
affediniz...

silemiyorum