Çok Karanlık

Ben seni izliyordum uzaktan
Çok güzeldin
Öğretmenin seslenmesiyle
İrkildiğim an gibi
Acaba gördü mü biri korkusu
Sen,güzeldin
Sonra karanlık oldu her şey
Çok karanlık
Küçüklüğümde saatimi taktığım kolumu
Temizlemezdim , onun yeriydi orası
Zaten güzeldi
Sen,güzeldin
Belki de hayat bana göstermişti
Güzel olan şeylerin biteceğini
Uzun karanlık yolun
Kenarında duruyordum
Saatimin kolu kopmuştu
Düzelmedi
Düzeltemedim
Sevmemişti belki beni
Bırakmıştı
Çocuktum
Bazen öylece köşede duruşunu izlerdim
Sen gibi
Sen,güzeldin
O zaman öğrenmiştim yalan söylememeyi
Becerememeyi
O zaman öğrenmiştim
çok sevilenlerin elbet gideceğini
Saatim sevmemişti belki beni
Ama sen ;
Neden yaptın bize bu kötülüğü?
Ne kazandın?
Ne kaybettin?
Ne için yaptın?
Neden yaptın bize bu kötülüğü?
Kalbin kör olmuştu senin
Ne iyiliği
Nede kötülüğü görebiliyordun
Ben bir şey yapmadım
Seni izliyordum uzaktan
Çirkinim,aptalım
Sen,güzeldin
Belki de hayat bana göstermişti
Güzel olan şeylerin biteceğini
Belki de hayat ;
Öldürmeden öğretmişti
Gidişlerin
Yolların
Gözlerin
Sözlerin
O söylenemeyenlerin
Be kadar acı olduğunu
Ve
Ayrılıklar gidene değil
Kalana koyardı
Saatim
Belki sevmemişti beni
Ben seni izliyordum uzaktan
Çok güzeldin
Sen,güzeldin
Neden yaptın bize bu kötülüğü?
Ne kazandın?
Ne kaybettin?
Ne için yaptın?
Sonra karanlık oldu her şey
Çok karanlık