Çok Özel Özne

İstanbul,
Perşembe akşamı,
Ve güz.
Dışarıda yağmur, dışarısı serin,
Örtmüşüm camlarını odamın,
Ekim ekimliğini yapıyor,
Bir burukluk ekiyor,
Üstümdeki ölü toprağına.
Sonra birden,
Sen geçiyorsun içimden,
Aklımdan yüreğime doğru,
Doğruluyorum ben de yattığım yerden.
İçimde bir bayram çocuğu,
Hayat için henüz çok erken.
Ben de çöküyorum,
Bir ak sayfanın üstüne,
Sonra İtina ile kuruluyor cümleler,
O çok özel öznenin şerefine.

31.10.03-İstanbul