Çok Sesli Sessizlik

Bir düş müyüm?
Hayatın üstüne giydirilmiş ten gibi
Aynaların yalan sözlerinde ki yüz,
Ben miyim bu üşüten güz.

Mecnunu beklerken Leyla
Nil; rengini düşürüyorsa
Yalnızlığın gözlerine;
Sularının ne günahı var?

Sözlerime gelmesi çaresizliğin,
Belki de öğrendiğim ilk hecenin
Sesinde tek sesli senfoni.

Tınısında kayıp notaların izbeliği
Vakit gün, yürek gece.

Bâbil bahçelerinde bir kütüğe yaslı
Bağ bozumlarında hüzün?
Yüreğim alabildiğine yaslı
Sokaklarında Karşıyakanın

Ah bilmezdi martılar hicransı susuzluğu?


Bu yüzden belki de anlatamıyordu
Kanun peşrevleri gecenin nağmelerini
Vurdukça mızrabı yıldızların teline tamburi
Gelirken hecenin tek seslisi
Sessizlik başlardı
Telaşlı saatlerin arasından yüzünü gösteren
O kahrolası sessizlik?

Beste olur, güfte olur
Yazılırdı sayfaları çevrilen her yeni güne
Sokaklar sabaha seslenince
Silinirdi şafağın korkuları.
Bir ben kalırdım, bir de yalnız tamburi,
Kaybolur giderlerdi yıldızlar
Yanlarına alıp esrik zamanları?

Şimdi;
Halâ giderler, durun diyemem
Mecnun beni bekler mi bilmem?
Benim gözlerimde bir Leyla ağlar
Kimsesiz sessizliğinde?
Söyleyemem?
Söyle?

H/K

25/07/2008