Çok Utanıyorum İnsanlığımdan!

Rüzgar gibi geçti,aylar seneler
Artık çok uzağım gençlik çağımdan
Viraneye döndü gönülhaneler
Çok utanıyorum insanlığımdan

Aklıma takıldı,maziler yine
Senden uzaktayım,tam yedi sene
Engel olamadım,çekip gitmene
Çok utanıyorum insanlığımdan

Hüzünler yoldaştı,acılar dostum
Dünyaya gücendim,hayata küstüm
Şimdi pişmanlıkla örtülü üstüm
Çok utanıyorum insanlığımdan

Bilsen,yokluğunda ne acı çektim
Oturup günlerce gözyaşı döktüm
Artık gözlerimi toprağa diktim
Çok utanıyorum insanlığımdan

Kurak gönüllere umut ekmişim
Akıntıya boşa kürek çekmişim
Düşündüm de,kainata yükmüşüm
Çok utanıyorum insanlığımdan
gezgin